اين كتاب، مفاهيم و مكانيسم‌هاي پشت فرآيند تصويرسازي در رابطه با زمينه و روايت را مورد بررسي قرار مي‌دهد. همچنين، مقدمه‌اي براي برخي از ايده‌هاي نظري فراهم مي‌كند كه زيربناي عمل و بحث عكاسي معاصر هستند و اين تحليل را گسترش مي‌دهد تا بررسي كند كه چگونه عكاسان و هنرمندان از استراتژي‌هايي براي تسعه يك زبان بصري منسجم استفاده كرده‌اند.