فرناندو پسو، شاعر بزرگ پرتغال، معتقد بود «من»هاي بسياري در او هست. يكي از اين «من»‌هايش دكتر ريكاردو ريش بود؛ پزشكي كه نه ماه بزرگ‌تر از خود پسوا بوده! ساراماگو در اين رمانش اين ريكاردو ريش را به چنان شخصيتي تبديل مي‌كند كه واقعي‌تر از هر شخصيت واقعي مي‌شود. او تصوير بسيار زنده‌اي از اوضاع سياسي در دهه 1930 و ظهور فاشيسم را هم در قالب اين رمان به نمايش مي‌گذارد؛ رماني كه بدون شك شاعرانه‌ترين و با تكنيك‌ترين رماني كه او نوشت.