خوآن سالواتي‌يرا در كودكي از اسب مي‌افتد و لال مي‌شود. از بيست‌سالگي در خفا بر طومارهاي بلندي از كرباس، به‌تفصيل سرگذشت شش دهه از زندگي‌اش را در قالب نقاشي‌هايي ترسيم مي‌كند؛ سال‌نوشت‌هاي عشق و هراس و دريغ بر بوم و از رنگ. حالا مرده و پسرانش پي برده‌اند كه طومار يك سال از زندگي پدر مفقود شده است. نكند از قصد گم‌و‌گورش كرده است؟ آيا مي‌توان پيدايش كرد؟ بابا در آن نقاشي چه كشيده است؟ در آن سال گمشده، چه گذشته است؟ رماني كوچك، تابلويي بزرگ و زيبا از پدرو مايرال، استعدادي نو در ادبيات آرژانتين.