تي ـ اس ـ اليوت در جهان کنوني يک نام بلندآوازه‏ و اثر منظوم او «سرزمين بي‏حاصل» از سروده‏هاي مهم قرن بيستم است. در واقع شعر بلند منظومه‌ي «سرزمين بي‌حاصل» به عقيده‌ بسياري از هنرشناسان، مظهر کمال سخنوري در زبان و ادبيات انگلستان قرن بيستم و نمودار بارزي از شيوه‌ شاعري در دوره‌ معاصر به شمار مي‌رود. همين منظومه سبب شد که منتقدان ادب‌شناس جهان، اليوت، اين شاعر برنده‌ جايزه‌ ادبي نوبل را بزرگ‌ترين شاعر انگليسي قرن خود بدانند. اليوت در جايي نوشته است: « …من شکسپير را مي‏خواندم، اما خوشم نمي‏آمد. تنها مسرتي که از مطالعه‌ شکسپير برايم حاصل مي‏شد اين بود که ديگران تعريفم را مي‏کردند که دارم شکسپير مي‏خوانم. راستش اگر اختيار در دست خودم بود ابدا لاي کتاب او را باز نمي‏کردم. در عوض از «عمر خيام» و رباعيات او خوشم مي‏آمد. وقتي ترجمه‌ فيتزجرالد را از نظر مي‏گذراندم ناگهان رنگ‏هاي روشني در نظرم جلوه‏گر مي‏شد که هم لذت بخش بود و هم دردناک و من تحت‏تأثير اين اشعار شروع به سرودن رباعي کردم. رباعياتي که خيال‏انگيز و غم‏فزا بودند.»