برخي از نمايش‌نامه‌هاي يوجين اونيل بر اساس تجربه‌هايش از روزگاري است كه دريانوردي مي‌كرده. اونيل در آثارش از جوزف كنراد بسيار تاثير پذيرفته و همچون او ماهيت خشن زندگي روي آب را به تصوير مي‌كشد. اونيل نشانمان مي‌دهد كه محدود بودن محيط و روابط چطور باعث شكل‌گيري تعصب، سو‌ظن و ترس مي‌شود، گرچه روابط نزديك و به‌هم‌پيوسته در آثار او پررنگ است. نمايش‌نامه‌هاي اين كتاب مضامين موبي‌ديك هرمان ملويل، به خصوص بيگانگي انسان‌ها با طبيعت، را به يادمان مي‌آورند. در سفر دور و دراز به وطن داستان جاشوي ساده‌دلي را مي‌خوانيم كه دلتنگ سرزمينش شده و درست روزي كه قرار است دستمزدش را بگيرد تا به خانه بازگردد او را مي‌دزدند و براي كار به كشتي ديگري مي‌برند.