«خدا انسان رو از گل آفريد. ولي بعدش اون گل توي آتيش پخته شد. واسه همين هم کم آدمي پيدا مي‌شه که بتونه خودش رو رام کنه. تصور کن اون چه‌جور موجوديه که سايه‌ش آتيشه! اي‌کاش يه آدمي مي‌تونست اون رو هم رام کنه. تو عاشق اسبي. حتي مي‌توني توسن‌ترينشون رو زين کني. من هم عزمم رو جزم کرده‌م که تاريکي رو زين کنم!»