امروزه در بخش‌هاي مختلف تئاتري، تمايزي كاركردگرايانه ميان نظريه و عمل، بين متن مكتوب و صحنه، پژوهش علمي و توليد تئاتر - با مورخان، منتقدان، نظريه‌پردازان و انواع ديگر مفسران از يك طرف و بازيگران، كارگردانان، طراحان، و نظاير آن‌ها، در طرف ديگر ايجاد شده است. اين تمايزي بسيار مهم است، به‌ويژه با در نظر گرفتن مواجهات مبتني بر قدرت در بخش‌هاي مختلف تئاتر معاصر. گرچه اين مجموعه تمايز‌ها در مقاله حاضر مورد توجه ما نيستند، اما در عوض به سه نوع پژوهش در بطن تحقيقات تئاتري يا به عبارت ديگر در ساحت تقسيمات متن مكتوب خواهيم پرداخت.