كورچايف: «بون ژور»! گلوموف: بسيار خوش‌وقتم! چه شده كه به من افتخار داديد! كورچايف: (به جاي گلوموف، پشت ميز كار مي‌نشيند.) به خاطر كاري اينجا اومديم. (اشاره به گلوتوين دارد.) بفرمائيد. ايشون رو خدمتتون پيشنهاد مي‌كنم. گلوموف: اما من ايشون رو خيلي وقته مي‌شناسم. براي چه ايشون رو به من پيشنهاد مي‌كنيد؟ گلوتوين: آقا، اين لحن كلام شما رو به هيچ‌وجه نمي‌پسندم. گلوموف: خب، نپسنديد! به نظر مي‌رسه شما، آقايان حسابي سرتون گرمه! كورچايف: اغراق نفرمائيد!