ژرژ داندن: (كه مي‌بيند لوبن در حال بيرون آمدن از خانه اوست.) لعنت بر شيطان! اين مسخره آمده خانه من چه غلطي بكند؟ لوبن: عجب، يكي دارد نگاهم مي‌كند. ژرژ داندن: مرا نمي‌شناسد. لوبن: به چيزي شك كرده. ژرژ داندن: عجب! زورش مي‌آيد به من سلام كند. لوبن: مي‌ترسم برود به همه بگويد كه ديده از اين در آمده‌ام بيرون. ژرژ داندن: سلام. لوبن: مخلصيم.