در شهر دور افتاده گيبل‌ويو، مردم شاد و مهرباني زندگي مي‌كردند. آن‌ها روي ديوارهاي دورتادور شهرشان نقاشي كشيده‌بودند تا به كساني كه از دور و نزديك به شهرشان مي‌آمدند، خوشامد بگويند. اما بيلي كوچولو فكر مي‌كرد كه اين كار خيلي دردسر دارد. آخر قد هيچ‌كس به بالاي اين ديوارها نمي‌رسيد...