در فاصله‌ها، هايدي مايبام با رجوع به دنياي فلسفه، روان‌شناسي و ادبيات نشان مي‌دهد که برخلاف تصور معمولمان، همدلي به تعصب و جهت‌گيري دامن نمي‌زند، بلکه اتفاقا سبب مي‌شود در مواجهه‌مان با جهان و ديگران بي‌طرف‌تر و منصف‌تر باشيم. مسئله اين است که ما اساسا دنيا را بي‌طرفانه و عيني نمي‌بينيم. جهان امتداد منافع، قابليت‌ها، دل‌بستگي‌ها و روابط ماست و نگاهمان به آن تابع جايگاه و موقعيتمان در آن است. به اين مي‌گويند ديدگاه و اينکه چه‌چيزي برايمان اهميت دارد و وقايع را چطور تعبير مي‌‌کنيم وابسته به همين زاويه‌ديد است. ديدگاه‌ها با وجود منحصربه‌فرد بودنشان همگي شباهت‌ها و اشتراکاتي دارند و به گفته مايبام، با بهره‌گيري از قدرت تخيل مي‌توانيم در تاروپود علايق، توانايي‌ها و روابط ديگران جايگير شويم، دنيا را از آنجا ببينيم و به اين ترتيب به شيوه‌اي تازه براي ارزشيابي و تفسير تجربياتمان برسيم. اين کار فهم و درک ما از ديگران و جهان اطرافمان را بسط مي‌دهد و درعين‌حال کمک مي‌کند تصويري جامع‌تر و واقعي‌تر از هويت و شخصيت خودمان داشته باشيم.