ارزش بينايي براي كشف حقايقي درباره واقعيات بيروني را مي‌توان با اين جمله عامه‌‌پسند نشان داد:«ديدن، باور كردن است». اما جلمه ديگري نيز وجود دارد كه در تقابل با اين جمله قرار مي‌گيرد» «ظاهر، فريبنده است». به بيان ديگر بايد گفت كه ادراك و آگاهي در تقابل با يكديگر واقع شده‌اند. آگاهي ما از واقعيات از اين مسئله ناشي مي‌شود كه ما اعمال ادراكي را با يكديگر مقايسه مي‌كنيم و آن‌ها را به تحليل‌هاي منطقي مربوط مي‌سازيم... از اين ديدگاه، تفاوت دو واژه «بينايي» و «عينيت» مشخص مي‌شود.