در همين چند ثانيه صحبت تلفني با او، مثل گذشته وجودم پر از نگراني مي‌شود. فورا تلفن را قطع مي‌كنم. حرفي براي گفتن به او ندارم. شماره‌اش را مسدود مي‌كنم. از اين كه وقتم را با صحبت كردن با او هدر داده‌ام پشيمانم. به‌محض اين‌كه گفت چه كسي است، بايد تماس را قطع مي‌كردم. روي ميزم به جلو خيره مي‌شوم و سرم را بين دست‌هايم مي‌گذارم. از اين چند دقيقه غيرمنتظره دل‌آشفته مي‌شوم. راستش از واكنشم متعجبم. احتمال مي‌دادم روزي اين ااتفاق بيفتد، اما تصور مي‌كردم كه اهميت نمي‌دهم.