جان دوست، در خلال روايتش از زندگي اين شاعر، از ارتباط‌هاي عميق ادبي آن روزگار جامعه كرد با فرهنگ و ادبيات ايران پرده برمي‌دارد. از روايت او مي‌فهميم كه زبان فارسي در محافل ادبي اين منطقه، كه جزئي از قلمروي عثماني‌ها به‌شمار مي‌رفت، چنان متداول بوده كه به‌عنوان زبان غالب ادبي در شعر و نثر شناخته مي‌شد.