«موريانه ها نمي‌خوابند» رمان آدم‌هايي است که هر لحظه منتظر شليکند، گاه انگشت خودشان بر ماشه است و کسي را نشانه رفته‌اند و گاه منتظرند کسي که نشانه‌شان رفته است، ماشه را فشار دهد. اين رمان اجتماعي است، ولي از عشق و سياست هم فاصله نگرفته است و در جاي جاي آن، از عشق‌هاي عظيم سخن به ميان مي‌آيد: عشق آدم‌هايي كه با همه بيگانگي، تاريخ و جغرافيا سرنوشتشان را به هم گره زده است. گره‌اي كور؛ گره‌اي ابدي.