«مگنولياهاي فولادي» در آرايشگاهي زنانه مي‌گذرد، زنان گرد هم مي‌آيند و در محيطي امن، بدون حضور مردان، با هم گپ مي‌زنند، مي‌خندند، پشت سر ديگران حرف مي‌زنند، مي‌گريند، با يكديگر همدردي مي‌كنند و از هم حمايت مي‌كنند. اما آنچه رابرت هارلينگ در اين تراژدي-كمدي به تصوير مي‌كشد، فراتر از نمايش‌نامه‌اي صرفا زنانه است. دنيايي كه وي مي‌آفريند، جهاني است باورپذير، دقيق و بينش‌آفرين كه دربرگيرنده‌ واكنش‌هاي طبيعي و قدرتمند زنان نسبت به مسائلي چون بيماري و مرگ و همچنين تاثير نيروي عظيم رفاقت در تاب‌آوري مشكلات است. با اين همه هارلينگ توانسته با دقت و ظرافت تمام اختلاف سليقه و عقيده، و تفاوت‌هاي شخصيتي را هم در ميان اين گروه زنان به خوبي نشان دهد. به همين سبب از ديد تماشاگران زن، هر چند نويسنده‌ اثر مرد است، اما كاراكترهاي نمايش‌نامه ملموس و قابل باور هستند، گويي نويسنده پس از سال‌ها مشاهده‌گري و كسب تجربه توانسته تصوير دقيقي از زنان دست يابد.