قصه‌اي از سرزمين بابل كه كاملا هم بابلي نيست. شايد بتوان گفت نمايش‌نامه‌اي نه براي نمايش. نويسنده كه اين داستان را پرورده است از تمام عنوان گونه‌گون بيان دلش خواست قصه را به صورت گفت و شنود بنويسد. اگر نمايش‌گري بخواهد و بتواند از آن چيزي براي نمايش عرضه كند حرف ديگريست در حقيقت نويسنده در اين‌جا به قالب نمايشي توجه داشته است نه به آن‌چه مربوط به اجراي آن است. اصل قصه‌هم حكايت كهنه‌ايست با بعضي شاخ و برگ‌ها كه در روايت نيست داستان دو فرشته است كه به زمين آمدند تا نشان دهند مي‌توانند در برابر جاذبه گناه مقاومت كنند و چون نتوانستند، ساقط شدند و آلوده به گناه بعد هم محكوم شدند كه در يك چاه تاريك محبوس بمانند: شكنجه ابدي.