به هر روي در اين زمان، کم و بيش در پايان عهد جواني، هنوز با عشق غريبه بود. آري، او در جهان افسانه‌ها و قصه‌هاي پريان پناه جسته بود، جهاني که هيچ چيز سودمندي براي آموختن به او نداشت. اما دست‌کم ياد گرفته بود که قصه همواره پيش مي‌رود و گزينه‌هايي تازه و نامنتظر را پيش پاي قهرمان مي‌گذارد. فقر و فلاکت هم مي‌توانست يکي از همين گزينه‌ها باشد. چه‌بسا سرانجام بر درگاه کليسايي در امريکاي جنوبي به گدايي مي‌افتاد. با موقعيتي که او داشت، هيچ ترسي نامعقول نبود.