حالا شما اي خواننده جوان‌بخت، آزادي هر آن‌گونه كه مي‌خواهي شعر را بنامي و بخواني نخواني و به آن باز برسي نرسي و شايد هم لذتي ببري نبري و در انديشه‌اي فروبروي يا نروي. شاعر كاره‌اي نيست ديگر. شاعر مي‌شود نه پديدآورنده، بلكه خواننده‌اي مي‌شود در كنار خوانندگان كه دارد اين سياهي‌هاي بر سفيدي تنش نقش بسته را مي‌خواند؛ شايد خواندنش بير زد؛ ولي شاعر خيلي دلش مي‌خواهد با جهانش آشنا يا ناآشنا شويد.