پي جو، از بزرگ‌ترين دستاوردهاي ادبي خوليو كورتاثار، و يكي از كلاسيك‌هاي ادبيات قرن بيستم است؛ داستان واپسين روزهاي زندگي جاني كارتر نابغه ساكسيفون، بر لبع درخشش و ويراني، با پس‌زمينه‌اي اگزيستانسياليستي و پرداختي استادانه. پي جو از زمان نخستين چاپش در 1959، با اقبال فراوان خوانندگان روبه‌رو بوده است و آن را همچون لي‌لي‌بازي تجربه‌اي خلاقانه دانسته‌اند. خوسه مونيوث، تصويرگر بزرگ آرژانتيني، توانسته است با قريحه‌اي شگرف عمق اين داستان را نشان دهد؛ جاز، شب‌هاي بي‌خوابي، و پاريس سال‌هاي 1950.