چطور کاملا ناپديد شويم و هرگز پيدا نشويم برنمون زندگي در لحظه است: گذاري دائمي از وضعيتي تعريف‌پذير و ايستا به وضعيتي ديگر، که طي آن سوژه از تمام ارکان هويت خود تهي مي‌شود، و بي‌آنکه حتي نام مشخصي داشته باشد به بيرون از مرزهاي اجتماع و فرهنگ رسمي رانده مي‌شود. نمايش‌نامه‌ فين کندي متعلق به جنبشي است که قصد دارد وجه تاريک و غيرمتمدن سرمايه‌داري متاخر را بدون بزک نشان بدهد. هدف اين تئاتر زير سوال بردن ارزش‌هايي است که تعاريف هنجاري از جامعه را شکل داده‌اند و دوگانه‌هايي همچون خوب/ بد، طبيعي/ غيرطبيعي و درست/ غلط را براي ما تعيين کرده‌اند. از اين نظر مي‌توان چنين تئاتري را واکنشي عليه نگرش محافظه‌کارانه در سياست قلمداد كرد. همين معاصر‌ بودن است که جايزه جان وايتينگ را براي نمايش‌نامه به ارمغان مي‌آورد.