«چهارراه» برخلاف چند نمايش گذشته بيضايي كه از متن و طراحي صحنه كهن‌تر برخوردار بود، با فضايي امروزي يكي از جدي‌ترين مسائل انساني را مورد توجه قرار داده است. نمايش همانند ساير آثار بيضايي قصه‌اي اصلي دارد و در كنار آن قصه‌هاي ديگري هم شكل مي‌گيرند كه در مقايسه با اثري طولاني چون «طرب‌نامه» تو در تويي آن كمتر به چشم مي‌آيد.