كارما تنها مفهومي در جهان است كه به سرگشتگي انسان هنگام مواجهه با رنج مي‌پردازد. تنها استدلالي است كه بي‌نظمي دنيايي را كه در آن زندگي مي‌كنيم توضيح مي‌دهد. چه راه ديگري براي درك مسري بودن اندوه آدمي داريم؟ وحشت جنگ و بيماري مهلك، رنج بي‌صداي كودكان قحظي‌زده و زنداني‌هايي را كه دچار زخم روحي و رواني هستند چطور توضيح مي‌دهيم؟ فهرست بي‌انتهاي وحشي‌گري و جنگ كه از وقتي يادمان مي‌آيد جز تجارب بشري بوده است چه؟ به علاوه اين سوالات ديرينه را چگونه پاسخ مي‌دهيم: چرا اتفاقات بد براي آدم‌هاي خوب مي‌افتد؟ چرا بخت اغلب با كساني است كه ظالم، نامهربان يا بي‌اخلاق‌اند؟ چرا رويدادهاي زندگي تا اين اندازه درهم وبرهم و آشفته به نظر مي‌رسند؟ چرا معمولا دنيا پرخشونت، بي‌قانون و خارج از كنترل است؟ شايد هيچ كلمه ديگري به خوبي كارما به اين چراي سرشار از سردرگمي انسان پاسخ ندهد. يا نتواند پاسخ دهد. (از متن كتاب)