سِيدي ون روي کاغذ هيچ عيب‌ونقصي ندارد؛ دانش‌آموز ممتاز است و همه از همکلاسي‌بودن با او خوشحال هستند، ولي رازش اين است که اعصاب‌خردي‌هايش را در پيش‌نويس ايميل‌هايش مي‌نويسد. بيشتر اين يادداشت‌ها خطاب به جوليوس گانگ است که هميشه انگار با او پدرکشتگي داشته. سيدي بدون نگراني و ملاحظه ايميل‌هايش را مي‌نويسد، چون قرار نيست کسي آن‌ها را بخواند. تا اينکه يک نفر همه‌ اين پيش‌نويس‌ها را ارسال مي‌کند...