زندگي توي خيابان براي کاکلي خيلي سخت بود. او هميشه‌ي خدا گرسنه‌اش بود و هيچوقت غذاي درست وحسابي براي خوردن پيدا نمي‌کرد. او هر روز صبح بدوبدو مي‌رفت به ايستگاه راه‌آهن و منتظر اولين قطار مي‌ماند. اگر شانس مي‌آورد، مسافرهايي که باعجله سرکار مي‌رفتند کمي خرده نان برايش مي‌ريختند. اما امروز يک مشکلي وجود داشت. انگار کاکلي تنها نبود....