تنها بايد چشمانمان را ببنديم و طعم نوشيندني مقابلمان را بچشيم و به نوايي گوش كنيم كه در حال پخش است. ما به همان ميزان كامل و زنده هستيم كه در هر زندگي ديگري مي‌توانستيم باشيم. تنها لازم است يك نفر باشيم و يك هستي را احساس كنيم. لازم نيست همه كار انجام دهيم و همه كاره بشويم زيرا ما هم اكنون هم بي‌نهايتيم. مادامي كه زنده هستيم، اين امكان را داريم كه آينده‌اي گوناگون پيش رويمان باشد. پس بياييد در همان هستي‌اي كه به سر مي‌بريم با يكديگر مهربان باشيم. ديروز گمان مي‌كردم هيچ آينده‌اي ندارم و غيرممكن است زندگي‌ام را به شكل كنوني‌اش بپذيرم. ولي امروز، همان زندگي درهم و برهم پر از اميد به نظر مي‌رسد. پر از استعدادهاي كشف‌نشده.