اين نمايش‌نامه از طرفي منعكس‌كننده‌ي دوران رياست‌جمهوري "رانالد ريگان"، رييس‌جمهور افراطي آمريكاست؛ دوره‌ي رياست‌جمهوري رانالد ريگان از سال 1980 آغاز شد و تا سال 1992، يعني تا پايان حكومت معاون او، جرج بوش [پدر] ادامه داشت. در اين دوره، حكومت در راستاي لغو كمك‌هاي دولتي و بيمه‌هاي اجتماعي و زير پا گذاشتن تمام دست‌آوردهاي جامعه‌ي مدني آمريكا سير مي‌كرد، دست‌آوردهايي كه از زمان فرانكلين دلانو روزولت (قبل از جنگ جهاني دوم) به صورت پايه‌هاي زندگي آمريكايي درآمده بود. سياست‌هاي حكومتي، در راستاي برداشتن موانع سر راه سرمايه‌داري بزرگ عمل مي‌كرد و در واقع آن‌چه را كه بعدها "سرمايه‌داري وحشيانه" ناميده شد، تبليغ مي‌نمود. در اين ميان برندگان، درصد بسيار ناچيزي از جامعه، يعني قشر فوقاني پولدارهاي بزرگ آمريكا، و بازندگان بزرگ، قشر ميانه و طبقه‌ي فقير جامعه بودند. مشخصات اين دوره مستقيما در تلاش فروشندگان املاك در اين نمايش‌نامه براي بقا در دوره‌اي كه فقر همه را تهديد مي‌كند، نمايان است؛ و تلاش مذبوحانه‌ي طبقه‌ي متوسط براي حفظ امتيازات در خطر افتاده‌اش را در شخصيت شلي لوين مي‌بينيم. از طرف ديگر، نويسنده در اين اثر جدا از انعكاس معضلات زمانه‌ي خويش، به نوعي داوري درباره‌ي تمدن آمريكايي و ماهيت جنبه‌اي از آن ـ مربوط به سرمايه‌سالاري افسارگسيخته ـ دست مي‌زند. در روابط و فعاليت‌هاي اين افراد در معاملات ملكي، نوعي سردي و خشونت حس مي‌شود كه مربوط به منطق بي‌رحم پول درآوردن به هر قيمتي يا سقوط كردن به اعماق اجتماع است. "مامت" نوعي مشخصه‌ي كلي زندگي آمريكايي را تصوير مي‌كند و از اين لحاظ از دهه‌ي هشتاد فراتر مي‌رود. وي مي‌گويد: "اين نمايش‌نامه درباره‌ي اين است كه چه‌طور پول و تجارت فاسد مي‌كند، چه‌طور سلسله مراتبي كه در امور پولي و تجاري و حرفه‌اي وجود دارد به فاسد كردن تمايل دارد. در دنيايي پول و سرمايه براي آن‌هايي كه قدرت دارندن غير اخلاقي رفتار كردن مشروع تلقي مي‌شود. تاثير چنين محيطي بر آن فرد كوچك كم‌درآمد اين است كه به سوي جنايت و كارهاي خلاف كشيده شود. و جنايت‌هاي كوچك تنبيه مي‌شوند در حالي كه جنايت‌هاي بزرگ اصلا مورد پرسش قرار نمي‌گيرند. اگر كسي بخواهد براي نفع شخصي خويش [محله‌ي] "منهتن" را نابود كند، لقب بزرگمرد را به او مي‌دهند".