يادداشت‌هاي آدم زيادي از رمان‌هاي كوتاه و مشهور ايوان تورگنيف است. اين داستان از نمونه‌هاي مهم روايت اول شخص است و نمادي از كهن الگوي مفهوم ادبي روسي آدم زيادي. من به‌زودي، خيلي زود، خواهم مرد. رودخانه‌ها يخ‌جامه‌هاشان را از تن مي‌كنند و من بر جريان برفاب واپسين مي‌روم... به كجا؟ خدا مي‌داند! شايد به دريا. چه مي‌شود كرد! اگر قرار به مردن است چه بهتر كه در بهار رخت بندم. اما آيا آغاز نگارش يادداشت‌هاي روزانه دو هفته پيش از مرگ، مضحك نيست؟ اما چه اشكالي دارد؟ مگر چهارده روز از چهارده سال و چهارده سده چه كم دارد؟ مي‌گويند پيش روي ابديت اينها همه ناچيز است، بله؛ اما در اين صورت خود ابديت نيز ناچيز است.