انتقام، عشق، وفاداري و خشم در پنج پرده. «يتيم خانواده‌ي جائو» قديمي‌ترين اپراي پکني برجاي‌مانده و داستان تکان‌دهنده‌ زندگي کودکي است که از کشتار خانواده‌اش جان به در برده. اين نمايش‌نامه که در قرن چهارم ميلادي نوشته شده، از بنيادي‌ترين آثار ادبي چين به شمار رفته و از پايه‌هاي ادبيات نمايشي شرق به‌ شمار مي‌آيد. آن را گاهي با «هملت» مقايسه مي‌کنند، چراکه با وجود قدمت همچنان پوياست و مخاطبان امروزي را به انديشيدن درباره‌ مفاهيمي چون درستکاري و عدالت وا مي‌دارد. زني که دختربچه‌اش را در ازاي کاسه‌اي برنج مي‌فروشد، تاجري که از گرسنگي مي‌ميرد و کارخانه‌داري که تنها دارايي‌اش، يک جامدادي است. «چاي‌خانه» نمايش‌نامه‌اي است در سه‌پرده که در قلب پکن و بحبوحه‌ انقلاب رخ مي‌دهد. گذر زندگي مشتريان، رهگذران، و خانواده‌ صاحب چاي‌خانه، کامل‌ترين توصيف از چين پس‌از انقلاب کمونيستي است. لائوشه در اين اثر خواننده را با مهم‌ترين اتفاقات تاريخ معاصر چين همراه مي‌کند: اعتصاب، سرکوب، اصلاحات، انقلاب فرهنگي و مرگ يک امپراطوري.