کشورهاي اروپاي شرقي با آن موقعيت ژئوپليتيک منحصر‌‌به‌فردشان، حلقه واسط بين قدرت‌هاي اروپاي غربي با روسيه هستند و در سده‌هاي متوالي همواره مرکز جنگ و درگيري بين قدرت‌هاي بزرگ بوده‌اند‌. تصادفي نيست که ردپاي اين کشمکش‌ها در سينماي صد‌و‌بيست ساله‌ اين کشورها مشهود است و پيرنگ‌ فيلم‌هاي مستقل اين ديار پر است از اردوکشي‌هاي تمام‌نشدني شرق و غرب که در دو سوي اين کشورها صف‌آرايي کرده‌اند. آنچه مانند يک خوره روح فيلمسازان نازک‌دل اروپاي شرقي را مي‌خورد و در بسياري از آثار مستقل سينماگران اين ديارسنگيني مي‌کند سايه سيطره نازيسم هيتلري و کمونيسم استاليني است که مثل يک شبح در بسياري از آثار سينماگران اروپاي شرقي خودنمايي مي‌کند. فيلم هايي چون: زير زمين،خاکسترها و الماس‌ها، سرخ و سفيد و سرزمين هيچ‌کس ادعانامه‌هايي هستند عليه حاكمان اين خطه که با گذر از يکي از وحشتناک‌ترين جنگ‌هاي تاريخ معاصر و درگيري‌‌هاي داخلي، نسل‌کشي‌هاي دهشتناکي از خود به‌جا گذاشتند و بيشتر آن‌ها ثمره‌ ايدئولوژي‌هايي بودند که زندگي چند نسل اين سرزمين را به فنا دادند.