در اوايل دهه 20 ميلادي با ظهور فاشيسم در ايتاليا، نوعي سينما از طرف حكومت ترويج شد كه ارتباطش را از واقعيت بريده و دغدغه‌اش ترويج تصاوير جعلي از ايتاليا بود. در دهه 30 تا 40 و دوراني كه امريكا و اروپا شاهد عرضه آثار شاخص سينمايي است در ايتاليا فيلم‌هاي فرمايشي و سفارشي موسوم به تلفن سفيد توليد مي‌شد. با پايان جنگ جهاني دوم كه ايتاليا درگير فقر، تورم و بيكاري گسترده بود جنبش سينمايي تحت‌عنوان نئورئاليسم در اين كشور شكل گرفت كه آينه‌اي تمام‌نما از جامعه بود و با محوريت طبقات محروم جامعه سعي در نزديك‌شدن هر چه بيشتر به واقعيت داشت.