مه 1968 به‌عنوان رويداد و نه انقلاب، با انحراف از قاعده‌هاي موجود، به گشايش در عرصه امكان‌ها انجاميد. وضعيتي كه در آن پديده‌هاي مستقل به‌هم پيوند مي‌خورند. به‌قول دلوز و گتاري مه 1968 رخ نداد اما دربرگيري مشخصه‌هاي يك رويداد به آن پتانسيل انقلابي بخشيد كه نمي‌توان به سادگي از آن عبور كرد؛ زيرا به اعماق جامعه رسوخ كرده است. همان‌طور كه سال 1968 در سطح اجتماعي و سياسي چشم جامعه را گشود و بر امكان تحقق «چيزي ديگر» پافشرد، در سطح سينما نيز فيلم‌سازان را بر آن داشت تا هم‌راستا با دانشجويان و كارگران اين امكان را در عرصه بياني خود سينما جستجو كنند.