من، پيرمرد بينواي بيچاره، اين‌جام، دوقدمي در خونه‌شون، و همه خوشبختي كوچيك‌شون تو مشت‌‌هاي فرسوده منه و از ترس تباه‌شدن اين خوشبختي جرئت باز كردن مشتمو ندارم. (بخشي از متن كتاب)