در تاريخ اقوامي بوده‌اند كه به طرز اسرارآميزي ناپديد شده‌اند. يكي ناپديد شدن سپاه صد هزار نفره داريوش هخامنشي در مصر و ديگري محو شدن كل مردم قوم ميتاني و شاه آنها از صحنه روزگار بود. قوم ميتاتي به رهبري «آزا» پسر شاه اين سرزمين پس از چهار نبرد با سارگن پادشاه قوم آشور، به كوهستان گريختند و براي هميشه از دل تاريخ و دست سارگون محو شدند. رمان «آزا پسر شاه ميتاتي» به قلم كامبيز شيخي، در قعر تاريخ به دنبال رازگشايي از اين واقعه تاريخي است. سارگن نخستين امپراطور تاريخ، در الواح بيشماري شرح پيروزي‌هاي خود را بيان كرده است. او از اين واقعه به تلخي ياد مي‌كند. براي امپراطوري خودپرست چون سارگن، تأسف چه معني دارد؟ آزا پسر شاه ميتاتي چه چيزي را از او به يغما برده كه سارگون اين چنين از محو شدن آن‌ها خشمگين است؟