آينه‌هاي دردار به ظاهر سفرنامه‌اي است از سفري به چند كشور اروپايي كه در زمان بازگشت و حضور در خانه نويسنده گزارش مي‌شود. در اين سفر نويسنده در هر شهري گاهي اثري از گذشته‌هاي دور و گاه از اين سال‌ها مي‌خواند و با هر داستان به عمق گذشته دور يا نزديك مي‌رود.حضور شاهدي در اين جلسات داستان‌خواني به اين داستان‌هاي به ظاهر پراكنده شكل مي‌دهد تا ما را با گذشته نويسنده و آن شاهد آشنا سازد. پس اين سفر هم سفري است به غربت غرب يا جهان رويايي غرب موجود و هم سفري است به اعماق فرهنگ ما، همان تقابل جهان مادي و مينوي. بازگشت به اين جهان ملموس، به اين هست كه ما در آنيم پاسخي است به همه آثار گذشتگان از حي‌بن يقظان اين سينا گرفته تا قصه الغربه‌الغربيه سهروردي، از منطق‌الطير عطار و مثنوي مولوي تا بوف كور هدايت و شازده احتجاب همين نويسنده.