... گفتم قبول. اگر زود نمي‌گفتم، ممكن بود اما و اگر بيايد. ناباورانه نگاهم كرد. گفتم به يك شرط. در سيماي محتاط يا به زبان قلب او، ترسوي من چي ديد؟... تند لباس پوشيد. نه مثل هميشه. اصرار نكردم دكمه‌هاي مانتويش را ببندد يا گره روسري را سفت كند. دو تكه روبان سبز به مچ دست‌ها بست. به رو نياوردم. حالت كودكي داشت، با شوقي كه كودك بايد داشته باشد و او هرگز نداشت. چه زود بزرگ شد، چه زود خانم شد...