عشق تنها راهي است كه مي‌توان از طريق آن به عمق شخصيت انساني ديگر دست يافت. هيچ‌كس نمي‌تواند از جوهره انساني ديگر كاملا آگاه شود، مگر از طريق دوست داشتن او. فرد به واسطه عشقش به ديگري است كه قادر مي‌شود خصايص و ويژگي‌هاي ذاتي معشوقش را ببيند و، حتي از آن هم بيش‌تر، آن قابليتي را كه در آن شخص بالقوه وجود دارد، آن‌چه را هنوز بالفعل نشده اما بايد بشود، نيز مي‌تواند ببيند.