«اورازان»، ده مورد بحث اين مختصر، دهي است مثل هزاران ده ديگر ايران، که زمينش را با خيش شخم مي‌زنند و بر سر تقسيم آبش هميشه دعوا برپاست و مردمش به‌ندرت حمام دارند و چايي‌شان را با کشمش و خرما مي‌خورند. و اگر نويسنده اين سطور آن را برگزيده به علت علايقي بوده است که به آنجا داشته. «اورازان» مولد اجداد او بوده است و از نظر وابستگي‌هاي مادي و معنوي به‌خصوصي که در اين‌گونه موارد انگيزه رفت و آمدهاي از ده به شهر و از شهر به ده مي‌شود تاکنون پنج‌شش باري اتفاق سفري به آن ناحيه براي او دست داده است که آخرين آنها در تابستان 1326 بوده. مجموع مدت اقامت نويسنده در آنجا ضمن اين مسافرت‌هاي موسمي و متناوب به بيش از يک سال رسيده و تهيه اين يادداشت‌ها مشغوليت ايام اقامت او در آنجا بوده است. و اکنون که ترتيبي به آنها داده مي‌شود و براي انتشار آماده مي‌گردد خود نويسنده نيز نمي‌داند که آن را از چه مقوله بداند؟ آيا سفرنامه است؟ تحقيقي از آداب و رسوم اهالي است؟ يا بحثي درباره لهجه‌اي است؟ چون وقتي اين يادداشت‌ها فراهم مي‌شده است هيچ قصدي در کار نبوده. حتي قصد انتشار آن. و همان‌طور که گذشت فقط مشغوليتي بوده است در ايام فراغتي. و براي ديگران نيز اگر به هيچ کاري نخورد، دست کم مشغوليتي براي ساعات فراغشان خواهد بود.