«اول شخص مفرد» هشت داستان جداگانه است كه هفت راوي ناشناس دارد و فقط يك نفرشان نام دارد، هاروكي موراكامي. راويان ميان‌سالي كه علايق مشتركي از جمله موسيقي جزو بيسبال با نويسنده دارند. موراكامي خواننده را با خود به هزارتوي پر پيچ و خم رئاليسم جادويي مي‌برد، مرز بين واقعيت و رؤيا را در مي‌نوردد و داستان‌هاي رئاليستي را با داستان‌هاي سوررئاليستي درهم مي‌آميزد. پرنده گفت: «مرگ هميشه مثل اجل معلق سر مي‌رسد؛ و درعين حال سر وقت و با حوصله كارش را انجام مي‌دهد؛ مانند عبارات زيبايي كه به ذهنت خطور مي‌كند. به آني بند است، اما آني ابدي. به گسترۀ كرانۀ شرقي تا كرانۀ غربي، و تا بي‌كرانگي شايد. در اين ساحت مفهوم زمان گم مي‌شود. از اين منظر ممكن است قبل از اينكه به پايان عمرت برسي، مرده باشي و مرگ حقيقي، زمان اضمحلال و فروپاشي است؛ لحظه‌اي كه باقيمانده وجودت نيز به ناگاه و به تمامي محو مي‌شود و به عدم بازمي‌گردد؛ و اين بيان حال من بود.»