برايت يك فنجان چاي ريخته‌ام جهانم را به نظاره بنشين جهاني كه سراسر بازي نور است و تاريكي، شب و روز، گرمي و سردي هم خورشيد سوزان را در خود جاي مي‌دهد و هم پر است از سياره‌هاي سرد و خاموش اين تمام جهان من است... تمام من چيزي جداكردني نيست، من شيفته اين جهانم با تمام سردي‌ها، خاموشي‌ها و تاريكي‌هايش چرا كه باور دارم اين تاريكي شب است كه به ستاره‌ها مجال درخشش مي‌دهد پس شب بستر زيبايي است براي درخشيدن و من مشتاق سفر در اين جهان اسرارآميز كه روزي در جستجوي آرامش سفرم را از زمين و شهر به شهرش تا آسمان و كهكشان به كهكشانش آغاز نمودم