ديد توما، پس از آن‌كه با ورود او به دريا تا حدي دچار خدشه مي‌شود، به او اين امكان را مي‌دهد كه جهان را به شكلي متفاوت ببيند؛ به‌ويژه زبان، انسان‌هاي اطرافش، و تاريكي‌اي كه «شب» مي‌ناميم، تاريكي‌اي كه او اكنون به شكلي ملموس حس مي‌كند.