از باغ‌هاي مصفاي روم باستان تا دهليزهاي تنگ و تاريك صومعه‌هاي قرون وسطا و كتابخانه‌هاي درون آن‌ها، پژوهش‌گر برجسته و شناخته‌شده، استيون گرين بلت، با كند و كاو در يكي از اثرگذارترين آثار ادبي همه دوران‌ها تصويري زنده و روشن از گذشته به‌دست مي‌دهد. در زمستان سال 1417، پوجو براچوليني، منشي بي‌كار شده پاپ مخلوع كه اينك شكارچي كتاب شده بود، نسخه‌اي از كتاب «در باب طبيعت چيزها»، نوشته تيتوس لوكرتيوس، را در صومعه‌اي دورافتاده پيدا كرد ـ و اين البته تنها يكي از كشفيات او در جهان باستان بود، نسخ خطي پاگاني كه به طرزي شگفت به‌دست كتاب‌داران پارساي مسيحي، در كنج كتابخانه‌هاي صومعه‌اي، محفوظ مانده بودند. داستان اين‌كه چطور اين شعر خيره‌كننده توانست جهان را در مسير تازه‌اي قرار دهد، يا به اصطلاح «بپيچاند»، هم‌زمان يك اثر پژوهشي ممتاز، يك نوشته ادبي گيرا و شاهدي شورانگيز بر قدرت كلام مكتوب است. استيون گرين بلت استاد علوم انساني دانشگاه هاروارد است و از جمله آثار او كتاب «اراده در عالم: شكسپير چگونه شكسپير شد» است، يكي از كتاب‌هاي پرفروش فهرست نيويورك تايمز و از فيناليست‌هاي جايزه پوليتزر و جايزه ملي كتاب براي ادبيات غير داستاني. خود كتاب «جهان چگونه مدرن شد؟» نيز البته برنده جايزه پوليتزر سال 2012 براي آثار عمومي غير داستاني و نيز جايزه ملي كتاب سال 2011 براي ادبيات غير داستاني بوده است.