همه ما دو زندگي موازي داريم: يكي همين زندگي كنوني‌مان و ديگري همان كه حس مي‌كنيم بايد مي‌داشتيم يا هنوز ممكن است داشته باشيمش. با وجود تمام تلاشي كه صرف زيستن در لحظه مي‌كنيم، آن زندگي نازيسته به حضوري گريزناپذير مي‌ماند، به سايه‌اي كه گويي قدم‌به‌قدم ما را دنبال مي‌كند؛ و همين ممكن است تبديل شود به داستان زندگي ما.