پروانه‌ها شهرمون رو گرفته‌ن. اون‌ها گنده، خوشگل و گوشتخوارن. هيچ‌وقت اين‌قدر پروانه تو شهر نديده بوديم. روي همه‌چيز نشسته‌ن: خيابونا، پشت‌بوما، ماشينا، درختا. آدمايي رو كه موقع حمله تو خيابون بوده‌ن خورده‌ن... كل شهر فلج شده. مردم تو خونه‌هاشون پناه گرفته‌ن و خيابون پر از پروانه رو از پشت پنجره‌هاي پر از پروانه‌شون نگاه مي‌كنن... ارتشمون نتونست كاري برا پروانه‌ها بكنه. مجبور شديم به‌شون عادت كنيم. بالاخره فهميديم كه پروانه‌ها فقط موجودات زنده‌اي رو كه سريع حركت مي‌كنن مي‌خورن. اگه خيلي آروم حركت كنيم كاري به كارمون ندارن. حتي مي‌تونيم زير پا لهشون كنيم، بي‌حركت مي‌مونن و در سكوت به آرامي مي‌ميرن... پروانه‌هاي له‌شده تو جسم پودرشده‌شون به آرامي آب مي‌شن، چون بي‌نهايت ظريف و تقريبا شفافن.