زندگي كوتاه كاترين منسفيلد مملو از ناكامي، سرخوردگي و درد و رنج بيماري بود، اما او وجود خود را يكسره وقف داستان‌نويسي كرد. داستان‌هاي او بازتاب حال‌و‌هواي امپرسيونسستي زمانه‌اش هستند. او در اين داستان‌ها فضا را با رنگ‌هايي لطيف بر كاغذ ترسيم مي‌كند، آن‌گاه احساس را چون قطره‌هاي رنگ بر آن مي‌پاشد و به اين ترتيب داستاني مي‌آفريند كه با ظرافت تمام از دل روزمرگي‌ها بيرون كشيده شده، داستاني از بهشتي گمشده به نام «زندگي».