بيژن نجدي در نوشتن و سرودن پر ‌كار، اما در انتشار دادن كمتر فعال و پيگير بود. اما همان ده داستان كوتاهي كه نخستين كتاب منتشر شده‌ او را تشكيل دادند، (يوز پلنگاني كه با من دويده‌اند، نشر مركز، 1373) كافي بودند تا جامعه‌ ادبي ايران قدر او را بداند، كميت را به جاي كيفيت نگيرد، و خصلت متمايز و ممتاز داستان‌هاي او را تشخيص دهد. نجدي قرار بود به ديگر نوشته‌‌هايش هم سر و ساماني بدهد و آن‌ها را آماده‌ انتشار سازد، اما متاسفانه دست تقدير تحقق اين امر را در حيات ا‌و ميسر نساخت. در كتاب حاضر برخي از داستان‌هاي بازمانده از او، كه به همت همسر همدل وي آماده‌ نشر شده، گرد آمده‌اند. داستان‌هاي ناتمام بازمانده از او نيز در مجموعه‌ ديگر‌ي با نام داستان‌هاي ناتمام انتشار يافته است.