در «ديوار» هوا سرد است. اين نخستين جمله‌اي است كه همه به تو مي‌گويند و نخستين چيزي است كه بعد از اعزام به آنجا مي‌فهمي، چيزي كه در تمام مدتي كه آنجايي به آن فكر مي‌كني و چيزي كه حتي وقتي ديگر آنجا نيستي هم به آن فكر مي‌كني. در ديوار هوا سرد است. به دنبال استعاره‌ها مي‌گردي؛ سرد مثل تخته سنگ، مثل الماس، مثل ماه. سرد مثل صدقه گرفتن (اين يكي استعاره خوبي است). اما خيلي زود درمي‌يابي نكته‌اي كه در سرما وجود دارد، استعاره نيست. شبيه هيچ چيز ديگري ينست. حتي اين نوع از سرما چيزي جز يك حقيقت محض نيست. سرماست، فقط سرما.