كتاب روان‌درماني اگزيستانسيال هم راهنمايي براي درمانگران است و هم نوعي درمان به شمار مي‌رود: هر كس كه آن را بخواند، عميقا تحت تاثير قرار مي‌گيرد و خردمندتر مي‌شود انگار چندين ساعت به گفتگو با كسي نشسته كه عزمش براي عبور از ژرف‌ترين مشكلات بشري جزم كرده است. داستايفسكي، تولستوي، كافكا، سارتر، كامو و بسياري ديگر با نويسنده هم‌آوا شده‌اند تا از دلواپسي‌هاي غايي بشر بگويند. مخاطبان اصلي كتاب، دانشجويان و روان‌درمانگران باليني‌اند ولي به دليل سبك قابل فهم و عاري از اصطلاحات تخصصي‌اش، براي خواننده معمولي نيز قابل درك و بسيار جذاب است. يالوم پس از نوشتن اين كتاب و براي بسط نظريه اگزيستانسيال بود كه به ابزار داستان روي آورد و آثاري چون و نيچه گريه كرد... و مامان و معني زندگي را خلق كرد. او خود روان‌درماني اگزيستانسيال را كتاب مرجع تمامي آثاري دانسته كه پس از آن به رشته تحرير درآورده است.