آندره برتون فريدا را چنين توصيف مي‌كرد: «يك بمب پيچيده شده در روبان ابريشم» رفتاري سركشانه با افكاري ويرانگر. با جوري از زيبايي كه براي هر كس قابل درك نبود. با صداي قوي و خنده هايي انفجاري و چشماني نافذ و تا ابد زنده كه هرگز بسته نمي‌شوند و به ما كه اتوپرتره‌هايش را نگاه مي‌كنيم، خيره مانده‌اند. همان‌طور كه در دفترچه‌اش كمي قبل از سيزدهم ژوئيه 1954 نقاشي كرد كه: «من به نوشتن برايت ادامه خواهم داد هميشه»