ايزابل نام اصلي داستان است با بار معنايي منفي و در معاني مختلف كه انبوهي از برداشت‌ها را به ذهن متبادر مي‌كند: اغواگر، خائن، فاحشه. با اين حال، ايزابل برگرفته از يكي از شخصيت‌هاي عهد عتيق است. همسر پادشاهي بود كه در اصل نه به‌خاطر اخلاق سست خود، بلكه به دليل متقاعد كردن شوهرش، شاه آخاب، به‌طرد خداي اسرائيل براي پرستش خداي فنيقي، بعل، محكوم شد. ايزابل از بت ديگري سخن مي‌گويد: زيبايي. زيبايي قدرت است. زندگي و ارزش آدم را مشخص مي‌كند.